śukrārtavasthai: janmādau viṣeṇaiva viṣakṛme: || taiśca tisra: prakṛtayo hīnamadhyottamā: pṛthak | samadhātu: samastāsu śreṣṭhā nindyā dvidoṣajā ||

Deze vers verwijst naar genetica of erfelijkheid. De Doshas die aanwezig zijn in sperma, de eicel en de omgeving vormen de Dosha van het embryo. De Dosha van het embryo noemt men Prakruti, of zijn/haar 'natuur' (constitutie). Wanneer de verhouding van de Doshas niet gelijk is, dit is één Dosha heeft de bovenhand en een ander is minder aanwezig, noemt met deze combinatie Hina (zwak, dun); het embryo is levensvatbaar, maar niet gezond. Zijn/haar Prakruti is zwak.

Of er zijn te veel Doshas aanwezig (Uttam), dan is het embryo te groot, zelfs gigantisch. Dit wordt Sannipataj genoemd.

Als de Doshas in balans zijn, zo ook de Prakruti.

Prakruti met een licht onevenwicht, de neiging tot een licht inclination naar een van de Dosha, worden beschouwd als Madhyama (gemiddeld). Prakruti met de neiging naar twee Doshas zijn als minder gunstig omschreven Nindya). Prakruti met geen herkenbare inclinatie naar een bepaalde dosha, wordt beschouwd als het beste. Als volgt onderscheidt men 7 basis Prakruti (v,p,k, vp, vk, pk, vpk). Deze 7 types dienen enkel als referentie punt omdat in het ware leven een immens aantal bestaat en het dus ook onmogelijk is om deze allemaal te omschrijven.

Prakruti wordt niet alleen bepaald door de dosha van het sperma of eicel, maar ook door de omgeving op het moment van bevruchting en de ontwikkeling van het embryo, dit is astrologie, ruimte, voeding, de mentale gesteldheid van de moeder, enz. Dit samen bepaald de uiteindelijke versie van de prakruti van het embryo.

Prakruti gaat over Dosha en hoe de ontwikkeling van weefsels plaatsvond. In Ayurveda noemt men weefsels Dhatus. Wanneer Prakruti in evenwicht is, zijn de Dhatus ook in evenwicht. Deze staat van Dhatus noemt men Samadhatu.